Aksaray. Ihlara

Sabah kalkıp önce Ürgüp'e oradan da Nevşehire geçtik otogardan. Nevşehir'de Aksaray otobüsüne bilet aldık Ihlara Vadisi'ne geçmek için. (15tl) Bir saat sürdü yol. Yeni otogarda yani şehrin biraz dışında bıraktı bizi otobüs ancak Ihlara, Güzelyurt minibüsleri eski otogardan kalkıyormuş. Minibüsle  eski otogara geçtik. (Öğr:1.25tl) Oradan Güzelyurt minibüsleri bulacaktık ki Selime'ye giden minibüs şoförleri Selime'nin Ihlara'ya daha yakın olduğunu söyleyip aklımızı Selime'ye çeldiler. Hem Güzelyurt hem Selime minibüsleri Efor Alışveriş Merkezi'nin yanındaki Migros'tan kalkıyor. Simit aldık gitmeden, öğrenci 2tl Selime minibüslerinde. Yol yarım saat kadar sürüyor. Ihlara Güzelyurt istikametinde gitti hep minibüs. Selime çok küçük. Bir oteli bir restaurantı var. Ihlara derin ve çok uzun bir vadi ve bu vadinin bazı yerlerinde yerleşimler var. Ihlara'nın bir ucu Selime. Güzelyurt Ihlara'ya 10km uzaktaymış o yüzden oraya gitmediğimiz daha iyi oldu günü kaçırmamak için. Otel için pazarlık yaptık. Restaurant ile otel aynı kişiye ait. Selime'nin girişinde otelleri diğer uçta vadi çıkışında da restaurantları var. Adı Çatlak Hotel, odaya 120tl dediler. Pazarlık ile 70tl ye indirdik. Bizim aslında başka seçeneğimiz yoktu konaklamak için ama onların da tek müşterisi bizdik ocak ayında. Birbirimize mecburduk yani biraz. Daha sonra da Selime Katedrali'nin yanında da bir pansiyon gördük ama fiyat ve konaklama bilgisi edinemedik. Odaya eşyaları bıraktıktan sonra taksi ile pazarlık yapıp Ihlara'ya gittik. (20tl) Ihlara'nın bir girişi Ihlara Kasabası'nın oradan, diğeri de Belisırma Köyü'nden. Çıkışı da Selime'den.

Ihlara 14km boyunca uzanan toprakta açılmış koca bir yarık. O yüzden bu girişler dışında inişler mümkün değil. (en azından turistler için) Girişi müze kart ile yaptık. Dik uzunca bir merdiven ile vadi tabanına iniyorsunuz önce epey. Vadi inanılmaz bir yer. Çok da güzel güneş vardı şansımıza. Vadide sağlı sollu kayalara oyulmuş bir sürü kilise var. Kar hiç yağmadı biz yürürken. Pırıl pırıl güzel bir mavi Melendiz akıyor vadinin tabanından.  Melendiz'i izliyoruz zaten tüm yol boyunca. Patika yolları ve okları takip ederek yürüyorsunuz vadiyi, yürümesi çok keyifli.

Yol boyunca yalnızız genelde. Kış olduğu için çok az insan var.Sadece vadiden gelen sesleri duymak inanılmaz. Dar iki kaya kütlesinin arasındaki yarıktan yürüyorsunuz ve çok aşağıdasınız. Sadece yürümek yolculuğun kendisi Ihlara Vadisi'nde çünkü bir kere tabana indiğiniz zaman başka çıkış yok, yolu bitirmek zorundasınız.

Şansımıza hava öyle güzel ki soğuk olmasına rağmen o güneşin altında sadece nefes alarak yürüyoruz durmadan. Arada çaycı vardı orada bir soluklanıp çay içtik. Yolun Belisırma Köyü tarafında müze karlı kısımdan çıkıyoruz turnikelerden geçip.

Sonrasında vadi devam ediyor Selime'ye kadar. Yolun bu kısmında vadinin tabanından yürümüyoruz artık, devam edebilmek için yukarılara tırmanmamız gerekiyor. Yolun bu kısmında kimse yok. Belisırma'dan girdikten çok zaman sonra önce koyunları sonra da hayvanların sahibi baba-oğulla karşılaşıyoruz. Küçük çocuk girdi söze bizden önce, "Nerden?" diye sordu. Sonra biraz daha ilerleyince babasıyla karşılaştık o da aynı ses tonuyla tam olarak aynı kısa soruyu sordu. İkisinin de gözleri aynı yeşil. Buralarda insanların gözleri çok güzel yeşil.

Vadi giderek açıldı ve sonunda Selime'ye ulaştık.

Selime Katedrali'ni gezdik hemen kapanmadan. Tam vadini çıkışında, müze kart ile giriliyor fakat kapanışı erken baya 4.15'te kapanıyordu. Katedral yapı gibi gözükmeyen ama en yapı gibi olan yerdi bence Kapadokya'daki.

Tüm bir yapı birbiri içine yenmiş biçimde neresi oda neresi koridor neresi kapı neresi geçiş anlaşılmıyor ve oyukluğun, kayaların verdiği eğimle farketmeden hızlanıp ya da yavaşlayıp tüm yapıyı neredeyse kaydıraktan kayar gibi dolaştık. Katedralden otele kadar tüm köyün yürüyerek döndük. (3km kadar) Otelde sıcak içecekler ücretsizmiş, sabah kahvaltı da vardı. Hava erken karardı biz de otelde durup biraz erken yattık sonra.